Je kunt er tegenwoordig niet meer omheen, lijstjes van professionals die “wel weten hoe het met met kinderen opvoeden”. De dames van Mama in de maak zien deze lijstjes regelmatig voorbij komen. Wat moet je wel doen? Wat moet je niet doen? De do’s & don’ts en ga zo maar door. Dit soort lijstjes zorgen er voor dat de nekharen van deze jonge moeders nog wel eens overeind gaan staan.
Het leven als kersverse moeder zorgt al voor genoeg onzekerheden, zonder dat alle tijdschriften je vertellen wat je wel en niet moet doen. Zelfs op Facebook en Instagram ontkom je er niet aan! Volgens ons is het volgen van je moeder gevoel, het belangrijkste wat er is. En niet de regeltjes.
De laatste tijd lees Roos van Mama in de maak steeds meer van zulke stukken en dan denkt ze terug aan de tijd vlak na de geboorte van haar kindje. Had zij al die rust en regelmaat? Liet ze hem gewoon huilen als hij niet wilde slapen? Sliep hij altijd in zijn eigen bedje? Het antwoord hier op is eigenlijk heel kort en simpel: nee.
Als je alle regeltjes moet geloven, is Roos eigenlijk een hele slechte en ontaarde moeder. Een moeder die haar kind overal mee naar toe nam, ook toen er nog geen duidelijk dag en nacht ritme was. Een moeder die met haar kleine man samen in het grote bed sliep, zodat er in ieder geval nog een beetje geslapen kon worden. Ook was ze de moeder die haar zoon in slaap wiegde, er bij bleef zitten en op de koude grond naast het bedje heeft gelegen als hij het moeilijk vond om in slaap te komen. En al die andere dingen die je eigenlijk niet moet doen…
Kinderen een last? Tuurlijk niet!
Roos: “Door al die regeltjes krijg ik steeds meer het idee dat “wij” kinderen (volgens de media) zien, of moeten zien, als een last. Het liefst zien ze met 2 weken een volwassen en zelfstandige baby, zodat wij als ouders ook ons “eigen” leven weer kunnen oppakken. Natuurlijk weet ik ook wel dat dit niet geldt voor alle ouders, gelukkig natuurlijk. Maar ik vraag me dan af, waarom kies je dan voor kinderen? Het is niet zo dat ik alles met een glimlach deed of doe. Maar al die gebroken nachten, huilbuien en driftbuien horen er bij. Of zijn kinderen alleen accessoires voor het fotolijstje op je bureau? Zodat je op werk kan laten zien dat je ook een gelukkig gezinnetje hebt?”
“Gelukkig heb ik om mij heen veel mensen die zich niks aantrekken van wat er in de media geroepen wordt, tijd stoppen in hun kinderen maar ook weten wanneer ze even tijd nodig hebben voor zichzelf. Die niet vinden dat het leven stopt, alleen een beetje veranderd. Mensen die achteraf kunnen lachen om, en met trots terug kijken op, de nachtelijke bezoekjes aan hun kleine mensje, de driftbuien om de kleinste dingen en alle andere momenten die ouderschap met zich meebrengt!”
